به گزارش پیمان دوستی ، سال‌ها پیش پیمان نامه حقوق کودک از سوی ۱۹۳ کشور مورد پذیرش قرار گرفت و اکثر قریب به اتفاق کشورهای عضو سازمان ملل بر اساس ماده۲۸ آن پذیرفتند که حق کودک نسبت به آموزش و پرورش باید به رسمیت شناخته شود و همه بچه های دنیا دست‌کم تا پایان تحصیلات ابتدایی برای رشـد شـخصیت، اسـتعدادها و توانایی‌های جسـمی‌و ذهنی، آشنایی با حقـوق و آزادی‌هـا، هویت فرهنگـی و ارزشی آموزش ببینند و از طریق این آموزش زمینه آماده سـازی کـودک بـرای یک زندگـی مسـئولانه در جامعه آزاد و متعهدانه نسبت به محیط زیست طبیعی فراهم شود. نزدیک به سه دهه از امضای پیمان نامه حقوق کودک در نظام بین‌المللی گذشته است اما این آرمان‌های زیبا با وجود همه ضرورتش، هنوز در دنیای واقعی جایی برای خود پیدا نکرده‌اند.
تحصیل حق همه کودکان است اما امروزه میلیون‌ها کودک، از آسیب پذیرترین اقشار و خانواده‌ها، از آن محروم هستند. وجود برخی موانع بر سر راه آموزش، مانند کمبود مدرسه یا فقر شدید خانواده‌ها، تبعیض جنسیتی یا نداشتن اسناد هویتی میلیون‌ها کودک را در دنیا از تحصیل باز می‌دارد. هر یک این موانع دانه‌هایی است که زنجیر کار کودکان را می‌بافد و از سنین پایین بال‌های رشد آنان را می‌بندند. آمارهای غیر رسمی می‌گویند سه تا هفت میلیون کودک در این کشور به دلایل مختلف به مشاغل گوناگون مشغول هستند. ازعجایب روزگار این است که کودکی که امکان فراگیری و آموزش ندارد بیش از سایرین نیاز به آموزش دارد چراکه باید از خود محافظت کند و مهارت بیشتری برای زندگی اجتماعی در سنین پایین بیاموزد.
منبع : ایسنا
